Overheveling naar nieuw blog

Nooit gedacht dat ik er zo snel flauw van zou worden: over mezelf kletsen. Maar toch heb ik er geen zin meer in en besloten te stoppen met deze zinloze blog die ab-so-luut niks toevoegt aan de wereld.

In plaats daarvan ben ik een nieuwe gestart met iets waar ik pas echt goed in ben: ongevraagd advies en tips geven over de meest uiteenlopende onderwerpen. Op altijd handig vind je vanaf nu elke dag een suggestie om het leven leuker, makkelijker en vooral simpeler te maken. En natuurlijk ook goedkoper, want het is natuurlijk wel economische crisis.

Hebbe hebbe hebbe

Eén van mijn favoriete sites van dit moment is ook Ferm living, machtig mooi én praktisch Deens design dat natuurlijk weer ietsie boven het budget van de familie ligt. In Leeuwarden verkoopt Jan de Jong de theedoeken en kussens. Maar natuurlijk is er nergens in Nederland een (web)winkel te bekennen die de porseleinen thermomugs verkoopt. Kijk dan toch hoe mooi! 

Is het vakantiegeld al binnen?

Groeizaam weer

Eindelijk regent het eens lekker lang door en de tuin vaart er wel bij. Alles lijkt groener, frisser en groter. Toen ik vanmorgen de gordijnen opendeed zag ik hem direct: de eerste bloem in de eucalyptus!!! Toen we hem plantten drie jaar geleden riep ik tegen de buurmeiden dat we in de toekomst een koalaberenfokkerij wilden beginnen. Inmiddels is de boom zo groot (ondanks zes keer per jaar snoeien) dat er met gemak drie inpassen. Hmmm... toch maar eens zoeken op Marktplaats :P

Sink reflections

Na een mooie maar drukke week, waarin o.a. de collecte voor het Nationaal Fonds Kinderhulp plaatsvond, ik mijn scholing voor Bedrijfshulpverlening afrondde en het veel te mooi weer was om niét in de tuin te gaan was er van m'n shiny sink niet zo veel meer over. Op vrijdag deed ik echter de brievenbus open en vond daar mijn langverwachte exemplaar van Sink Refelections, het handboek van alle Flybabies over de hele wereld. 

In feite bevat het boek van Marla Cilley dezelfde informatie als haar website, maar soms is het gewoon handiger om even het boek snel op te pakken en door te bladeren. Meteen was ik weer geïnspireerd en dus pakte ik vandaag de keukenwekker en zette deze op een kwartier (want Flylady's mantra is: You can do anything for 15 minutes). Verrek, halverwege en ik had nog zeven minuten over. Na een kwartier ben ik m'n haar gaan verven, en terwijl deze lekker introk heb ik nog eens een kwartier over de rest van de keuken gedaan. 

Tegen de tijd dat manlief koffie wilde zetten was niet alleen de keuken weer helemaal shiny, maar ook ondergetekende. Zo, weg uitgroei en grijze haren. Hij was aangenaam verrast. Bleek dat beide mannen op de bank hadden liggen slapen en niks van mijn gevlieg hadden gemerkt. 

Samendag

Het is mooi weer en we hebben de auto van zusje te leen. Allerlei wilde plannen schieten door ons hoofd: Appelscha? Noorder Dierenpark? Naar zee? Alhoewel zoonlief dol is op autorijden (vooral als papa rijdt, want die rijdt lekker wild en zet de muziek altijd hard) besluiten we wat dichter in de buurt te blijven en naar de botanische tuin in Buitenpost te gaan, de Kruidhof. Plantjes vinden we allemaal leuk en bovendien zijn er altijd veel kleine beestjes te zien.

Terwijl zoonlief van hot naar her rent omdat hij dan weer een bij ziet en dan weer een vlinder, zie ik het alweer helemaal voor me hoe de tuin er straks bij moet liggen. Vooral de bostuin is een bron van inspiratie: veel varens, mos en japanse esdoorns. Maarja, sta ik even later in de kloostertuin, wil ik weer hegjes van Vrouwenmantel. Het lijkt me zo feëriek, een lange rij met die prachtige bladeren waar de dauwdruppels als diamanten op schitteren... ja vergeet het dagdromen, de heren hebben honger. We eten een tosti op het terras en Ali Beer en zijn broertje (die is overgekomen uit Afrika) genieten van het zonnetje. Het is dus helaas nog steeds niet gelukt om broertje weer terug te laten keren na de heuglijke ontdekking in de wasmand vorige week van wat eigenlijk reserve-Ali is.

Een week en een dag

Vandaag is het een week en een dag geleden dat collega Rixt overleed. Nog maar net 26 jaar. Het is onvoorstelbaar hoeveel impact haar ziekte en zelfgekozen moment van overlijden heeft gehad. Haar Hyves staat letterlijk vol berichten van onbekenden die diep onder de indruk zijn van de manier waarop ze in het leven stond. Voor de mensen die dichtbij haar stonden moet het gemis onmetelijk zijn. Ik kende haar maar een beetje. Wat ik door haar geleerd heb zal ik nooit meer vergeten. Live life to the maxx.

Een ochtend lekker gek

Er zijn, naast kamperen, bananen en clowns, nog een paar dingen waar ik koude rillingen van krijg. Speelparadijzen bijvoorbeeld. Het woord alleen al roept visioenen bij me op van verveelde ouders die geen idee hebben hoe ze hun vervelende monsters nog moeten vermaken, veel te dure patat en vieze dingen in de ballenbak.

Maar na het zoveelste enthousiaste verhaal togen zoonlief en ik dan toch maar eens naar Monkeytown, het speelparadijs aan de Snekertrekweg. Ha gelukkig, er was verder geen kip en dus hadden we het rijk alleen. Aarzelend zette zoonlief een voet in de ballenbak. "Mag dit wel???" Ja hoor, je mag overal mee spelen. "Okee... maar dan wel SAMEN!"

Enfin, een half uur later stonden we samen op de trampolines om daarna weer in de ballenbak te duiken. Daar voelde ik ineens iets onder mijn hand. Het zal toch niet... en ja hoor, een hele euro! Hmmm... Ik voelde voor de vorm nog even. Na een haarelastiekje, een sleutelhanger en een babysokje was het weer raak: een munt van 50 cent. Nu zal het niemand verbazen als ik zou vertellen dat ik daarna de hele ballenbak heb doorzocht maar nee. We gingen koffie drinken en ranja van de winst. Dat kon makkelijk: 1,15 voor beide. Viel me wederom erg mee. Inmiddels waren er meer kinderen gearriveerd, maar iedereen had alle ruimte en zoonlief heeft de tijd van zijn leven gehad. Ruim drie uur later togen we dan ook pas weer naar huis, zoonlief slapend achterop de fiets met een gewonnen stuiterbal in de handen geklemd en ik helemaal blij met de gratis Ariadne at Home die ik bij de uitgang mee mocht nemen. 

's Avonds bij het naar bed brengen zuchtte zoonlief: "Ik wil morgen wel weer naar Monkeytown...".  Anders mama wel!